Badanie psychologiczne przeprowadzane jest w różnych sytuacjach w zależności od potrzeb. Zwykle wtedy gdy posiadana przez biegłego sądowego dokumentacja jest niewystarczająca do wydania orzeczenia/opinii. Jak wygląda spotkanie z psychologiem sądowym? Najczęściej jest to spotkanie nie różniące się niczym od tego w gabinetach Opisujemy całą wizytę krok po kroku. Rozmowa z psychologiem posłuży dobraniu konkretnej terapii, w celu dopasowania jej pod problem pacjenta. Oczywiście, najczęściej potrzeba będzie na to o wiele więcej, jak tylko jednego spotkania. Czasem jedna sesja u psychologa to zdecydowanie za mało, by wniknąć w problem i poznać wszystkie Jednym z kluczowych zawodów, które odgrywają istotną rolę w takich sprawach, jest biegły psycholog sądowy. Ich zadaniem jest analiza i ocena psychologiczna osób zaangażowanych w proces sądowy, co ma na celu dostarczenie rzetelnych informacji i opinii dla sądu. Praca biegłego psychologa sądowego ma wiele korzyści i znaczenie w Na początku zastrzegam, że mogę wypowiadać się tylko na temat badania w krakowskim Rodzinnym Ośrodku Diagnostyczno-Konsultacyjnym (siłą rzeczy – wykonuję zawód w Krakowie – dochodzą do mnie relacje o badaniach właśnie w tym ośrodku). Przede wszystkim osoby idące na badanie nie powinny spodziewać się w RODK pomocy w problemach rodzinnych. Rodzinny Ośrodek Diagnostyczno Niedawno otrzymano raport holenderskich urzędów, mówiących o „nienawiści dziecka do Polski, polskiej matki i jej rodziny oraz o braku zgody na badanie dziecka przez biegłego sądowego oraz na jakiekolwiek inne rozmowy z dzieckiem”. Opisana nienawiść jest więc wytworem myśli urzędników, a nie emocją dziecka, gdyż to nie Badania z wykorzystaniem danego testu powinno się wykonywać nie częściej niż w odstępie rocznym. Wówczas porównanie wyników dostarcza informacji na temat regresu lub progresu rozwoju dziecka. W przypadku, gdy dotychczasowy rozwój dziecka przebiegał prawidłowo i nagle nastąpił znaczny regres, zaleca się konsultację neurologiczną. § 5 ust 2 odnosi się do zaświadczeń wydawanych badanemu przez psychologa. Określono, że kandydatowi wydaje się zaświadczenie wraz z wynikami badań. Badanie psychologiczne kończy się diagnozą wybranych obszarów, diagnoza ta jest wynikiem badania. Taki właśnie wynik badania powinien być przekazywany wraz z zaświadczeniem. Celem wysłuchania przez sędziego jest zapewnienie dziecku prawa do swobodnego wypowiadania się w każdej sprawie, zorientowania się, w jaki sposób spostrzega problemy rodzinne i swoją sytuację. Informacje te są istotne w procesie podejmowania decyzji przez sąd, mających zabezpieczać dobro dziecka oraz przeciwdziałać jego krzywdzie. Badanie przez biegłego lekarza sądowego. Autor Dodany 2011-09-25 22:01. Witam, Jestem powypadkowa i aktualnie oczekuję na termin zbadania mnie przez lekarza biegłego sądowego ( neurologa, okulistę i laryngologa)Chciałabym dowiedzieć się, gdzie takie badanie się odbywa - słyszałam że, w budynku Sądu Rejonowego lekarze mają swoje Konsultacje psychologiczne są formą pomocy, z której może skorzystać każdy, kto takiej pomocy potrzebuje. Rozmowa z psychologiem pozwala na omówienie aktualnych bolączek życiowych, rodzinnych lub emocjonalnych. Zadaniem psychologa nie jest rozwiązanie problemów pacjenta, ale wysłuchanie go i zaproponowanie metodę pracy nad ich rozwiązaniem. Kiedy warto udać się na konsultację iKnuGYC. Psychologia sądowa łączy w sobie psychologię i zasady systemu prawnego. W ogólnym ujęciu praca psychologów sądowych skoncentrowana jest na zastosowaniu teorii i praktyki z zakresu psychologii w systemach karnych i sądowych . Psycholodzy sądowi współpracują z systemem sprawiedliwości i członkami sądu, aby pomóc w ich funkcjonowaniu. Zastosowanie pojęć prawnych wymaga zrozumienia psychologicznych zasad, takich jak stan umysłu, pamięć i percepcja. Ze względu na unikatowy i wysoce specjalistyczny charakter psychologii sądowej, dobre wykształcenie absolwentów z tego zakresu staje się koniecznością. Prawne podstawy zdobycie tytułu psychologa Zgodnie z obowiązującym w naszym kraju prawem psychologiem może zostać jedynie osoba, która skończyła jednolite 5-cio letnie studia magisterskie na kierunku psychologii. Studia psychologiczne to nieliczne studia, które nie objęte są tzw. systemem bolońskim (czyli systemem dwustopniowym). Według zapisu ustawy o zawodzie psychologa i o samorządzie zawodowym z dn. 8 czerwca 2001 roku prawo wykonywania zawodu psychologa mają te osoby, które po zakończeniu psychologicznych studiów odbyły zawodowy staż. Ranking najlepszych polskich uczelni które kształcą psychologów Studia psychologiczne w Polsce są prowadzone na kilkunastu publicznych uczelniach. Do najlepszych z uwagi na pozycję akademicką, siłę kadry oraz przyjazne studiowanie – zgodnie z rankingiem Polityki z roku 2007 ) należą w kolejności: Uniwersytet Warszawski w Warszawie, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytet Gdański w Gdańsku. System studiów z psychologii w Polsce Studia z psychologii podzielone są na część: podstawową z zajęciami które są obowiązkowe dla każdego studenta specjalizacyjną z zajęciami z wybranej specjalizacji – obowiązkowe oraz fakultatywne). Na pierwszym roku studiów z psychologii przeważają przedmioty ogólne, w tym takie jak: biologiczne podstawy ludzkich zachowań, filozofia, wprowadzenie do psychologii, lub metodologia. Na następnych dwóch latach studiów dochodzą przedmioty, które dotyczą zagadnień szczegółowych z psychologii takie jak: psychologia poznawcza, psychologia rozwojowa, psychologia różnic indywidualnych, diagnoza psychologiczna, oraz statystyka wraz z psychometrią. Możliwość wybrania specjalizacji z psychologii w tym z psychologii sądowo- penitencjarnej Student psychologii w kolejnych latach nauki ma możliwość wyboru specjalizacji. Ilość specjalizacji oraz ich zakres, a także ich nazwy, zalezą od uczelni. Najczęściej wybierane specjalizacje to: psychologia kliniczna (środowisko ochrony zdrowia), psychologia dzieci i młodzieży (psychologia wychowawcza – środowisko oświaty i psychologia kliniczna dzieci i młodzieży – środowisko ochrony zdrowia), psychologia sądowo – penitencjarna (środowisko sądowe i środowisko więzienne) psychologia organizacji oraz zarządzania (środowisko pracy). Zagadnienia poruszane na specjalizacji z psychologii sądowej W trakcie specjalizacji z psychologii sądowej studenta zapoznaje się z mechanizmami kryminogenezy osób dorosłych i nieletnich, oraz z psychologicznym opiniodawstwem sądowym a także rolą psychologa jako biegłego sądowego. Wybierając ten kierunek specjalizacji student uczy się czym jest poradnictwo oraz interwencja psychologiczna w przypadku spraw sądowych i jak pod kątem psychologicznym analizuje się zeznania świadków oraz wyjaśnienia osób podejrzanych. Specjalizacja z psychologii sądowej obejmuje też: psychologię resocjalizacyjną profilaktykę społeczną. Na przykład studia podyplomowe na UW, czyli Uniwersytecie Warszawskim przeznaczone są dla psychologów, którzy współpracują z wymiarem sprawiedliwości lub zainteresowani są tą współpracą. Studia podyplomowe przygotowują do roli psychologa biegłego sądowego. Inicjatywą Psychologii Sądowej na Wydziale Psychologii UW jest gwarancja, że każdy z absolwentów tej uczelni zdobędzie niezbędną do samodzielnej pracy wiedzę w charakterze sądowego psychologa. Możliwości zatrudnienia psychologów sądowych Psycholodzy sadowi, zainteresowani praktyką sądową mogą pracować w placówkach sądowych. Inne miejsca zatrudnienia tych psychologów, które świadczą specjalistyczne usługi, to więzienia, organy służb sądowych, wyspecjalizowane agencje lub prywatne praktyki przeprowadzania diagnozy sądowej i leczenia stosownie do decyzji prawników. Psycholodzy sądowi mogą także brać udział w nauczaniu, szkoleniu lub nadzorze na wydziale psychologii, w szkołach medycznych, w szpitalach, oraz w interdyscyplinarnych instytutach lub klinikach. Specjaliści z tego zakresu mogą również brać udział w prowadzeniu badań i nauce w dziedzinach takich jak np. przemoc, ocena ryzyka i reagowania na potrzeby leczenia i strategie decyzyjne. Wykorzystanie wiedzy psychologa sądowego przez prawników Psycholodzy sądowi wzywani są po to, aby pomóc w wielu różnych kwestiach prawnych, w tym w ocenie stanu psychicznego oskarżonych (ocena obłędu, kompetencji, itp), wyboru jury, sprawowania opieki nad dzieckiem / prawa rodzinnego, przewidywania ryzyka przemocy rozdzielczości, do mediacji / sporów, do oceny dyskryminacji , odszkodowania cywilnego , w naukach społecznych i zaangażowania obywatelskiego. Psycholodzy sadowi to naukowcy. Osoby z tym wykształceniem muszą mieć wysoko rozwinięte umiejętności detektywistyczne. Wiąże się to z faktem, iż muszą porównać dane z wielu źródeł w celu przetestowania alternatywnych hipotez. W tym przypadku nacisk kładzie się na pisemne raporty i sądowe zeznania, które są naukowo uzasadnione oraz wymagają kontroli w kontradyktoryjności środowiska sali sądowej. Specjaliści w tej dziedzinie często próbują dowiedzieć się, dlaczego niektóre typy ludzi popełniają przestępstwa oraz jak można zapobiec zbrodni. (Visited 13 203 times, 1 visits today) DCP: Czym zajmuje się biegły psycholog sądowy i z jakimi sprawami pracuje najczęściej? Agnieszka Juszczyk-Mirek: W Polsce żyje około 6 milionów dzieci. Niestety, jak wynika ze statystyk rocznie ofiarom przestępstw pada około 10 tysięcy małoletnich. Są to jedynie dane szacunkowe ponieważ nigdy nie dowiemy się ile dzieci rzeczywiście stało się oiarami przestępstw, ponieważ bardzo często fakt popełnienia przestępstwa nie zostaje zgłaszany na Policję czy prokuraturę. Jeżeli zostanie wszczęte postępowanie karne przeciwko sprawcy krzywdzenia małoletniego, wówczas konieczny może stać się jego udział w procesie, a tym samym jego przesłuchanie w charakterze świadka. W art. 185a Kodeksu postępowania karnego został uregulowany szczególny tryb przesłuchania małoletniego pokrzywdzonego, mający chronić go przed wtórną wiktymizacją. Przesłuchanie odbywa się na posiedzeniu sądu, w którym uczestniczy również biegły psycholog. To jedna z najczęstszych sytuacji do jakich bywa powoływany biegły psycholog sądowy. DCP: Na czym polega przesłuchanie małoletniej ofiary? Agnieszka Juszczyk-Mirek: W tym specjalnym trybie można przesłuchać pokrzywdzonego, który w chwili przesłuchania nie ukończył 15 lat oraz małoletniego, który w chwili przesłuchania ukończył 15 lat, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że przesłuchanie w innych warunkach mogłoby wywrzeć negatywny wpływ na jego stan psychiczny. Małoletniego można przesłuchać tylko wówczas, gdy jego zeznania mogą mieć istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, i tylko raz, chyba że wyjdą na jaw istotne okoliczności, których wyjaśnienie wymaga ponownego przesłuchania lub żąda tego oskarżony, który nie miał obrońcy w czasie pierwszego przesłuchania pokrzywdzonego. Przesłuchanie odbywa się na posiedzeniu sądu w Przyjaznym Pokoju Przesłuchań, który dostosowany jest do potrzeb dziecka, nastolatka i pozwala na nawiązanie relacji, zachowanie poczucia bezpieczeństwa w trakcie spotkania. Przyjazne Pokoje Przesłuchań bardzo przypominają gabinety psychologiczne , w których dzieci mają przyboru do rysowania, zabawki, wygodny stolik z krzesełkami, czasem kanapę, dywan by móc swobodnie się pobawić. DCP: Z czego wynika konieczność powołania biegłego psychologa sądowego do takiego badania? Agnieszka Juszczyk-Mirek: Każde dziecko wymaga innego podejścia, zwłaszcza jeżeli doświadczyło traumatycznych przeżyć. Fakt ten uzasadnia udział biegłego psychologa w przesłuchaniu małoletniego. Sędzia, który na co dzień nie pracuje z dziećmi może mieć nie tylko trudności z przeprowadzeniem takiego przesłuchania bez udziału biegłego psychologa, ale również z oceną dowodu z zeznań dziecka, a w konsekwencji, z ustaleniem prawdy. Wobec czego, do efektywnego przesłuchania dziecka potrzebny jest udział psychologa, który posiada wiedzę specjalistyczną, umiejętności i doświadczenie w pracy z dziećmi. Szczególne trudności mogą pojawić się w sytuacji, gdy przesłuchiwany jest małoletni pokrzywdzony na tle seksualnym. W takim przypadku, psycholog musi w sposób delikatny i dyskretny ustalić wiedzę dziecka na temat życia płciowego oraz szczegółów anatomicznych, funkcji fizjologicznych ludzkiego organizmu i ewentualnie posiadania przez małoletniego informacji o takich czynach jak np. zgwałcenie. DCP: Jakie zadania stawia sąd przed biegłym psychologiem sądowym? Agnieszka Juszczyk-Mirek: Biegły psycholog jest powołany do udziału w przesłuchaniu na mocy postanowienia sądu, niezależnie od tego, czy przesłuchanie odbywa się w postępowaniu przygotowawczym czy sądowym. W tym postanowieniu sąd powinien określić zakres ekspertyzy, jej przedmiot oraz wskazać pytania szczegółowe. Do przykładów pytań szczegółowych jakie formułuje sąd należy zaliczyć: czy pokrzywdzony wykazuje objawy gwałtu lub molestowania seksualnego?, czy można przyjąć, że świadek przeżył doświadczenia związane z przemocą seksualną?, czy świadek jest prawidłowo rozwinięty intelektualnie?, jakie skutki w psychice pokrzywdzonej obecnie oraz na przyszłość mogą powstać na tle przedmiotowej sprawy?, czy można u małoletniej zaobserwować podatność na sugestię lub ukierunkowanie zeznań? DCP: Czy biegłym psychologami są tylko eksperci z listy biegłych ? Agnieszka Juszczyk-Mirek: Zgodnie z treścią art. 195 KPK, do pełnienia czynności biegłego jest obowiązany nie tylko biegły sądowy, lecz także każda osoba, o której wiadomo, że ma odpowiednią wiedzę w danej dziedzinie. Z treści tego przepisu wynika, że sąd powołuje biegłego ze specjalnej listy biegłych, prowadzonej przez prezesa sądu okręgowego, jak również może powołać biegłego ad hoc. DCP: Czy można opisać, jakie czynności w trakcie przesłuchania małoletniego wykonuje biegły psycholog sądowy? Agnieszka Juszczyk-Mirek: Rola biegłego psychologa powołanego do udziału w przesłuchaniu małoletniego pokrzywdzonego sprowadza się do trzech czynności: przygotowania małoletniego do udziału w przesłuchaniu, uczestniczenia w faktycznym przesłuchaniu w pokoju przesłuchań oraz wydaniu opinii po odbytym przesłuchaniu. Zanim jednak biegły psycholog przystąpi do przygotowania małoletniego do udziału w przesłuchaniu, musi zapoznać się z materiałem zgromadzonym w sprawie, w takim zakresie, aby poznać sytuację małoletniego. Przesłuchanie dziecka w trybie art. 185a KPK, składa się z 4 faz. Faza pierwsza, to inaczej etap swo- bodnej wypowiedzi, podczas którego sędzia przedstawia siebie oraz inne osoby biorące udział w przesłuchaniu. Ponadto powinien powiedzieć czym się zajmuje, poinformować, że ich rozmowa jest nagrywana, zapytać o imię i nazwisko przesłuchiwanego dziecka, do której chodzi klasy itp. Faza druga, to faza swobodnej wypowiedzi, która polega na spontanicznej relacji małoletniego na temat zdarzenia. Faza trzecia, to faza pytań szczegółowych. Sędzia zadaje wówczas dziecku pytania, w celu uporządkowania tego co dziecko zeznało, a także uzyskania dodatkowych informacji. Ostatnia faza to czynności końcowe, które zmierzają do tego, aby dziecko odreagowało składanie zeznań, np. poprzez krótką rozmowę o zainteresowaniach dziecka. Następnie sędzia dziękuje dziecku za przybycie i poświęcenie , czas. Jak wynika z powyższego, małoletni jest głównie przesłuchiwany przez sędziego, ale w przesłuchaniu bierze udział również biegły psycholog. Należy w tym miejscu podkreślić, że rola biegłego nie sprowadza się w tym wypadku jedynie do biernej obecności, lecz do aktywnego uczestniczenia w tej czynności procesowej. Jego rola polega na pomaganiu sędziemu w formułowaniu pytań do małoletniego oraz wytłumaczeniu w zrozumiały sposób czego dotyczy pytanie. Wyjątkowo może się zdarzyć, że na wniosek sędziego to właśnie biegły może być osobą wiodącą w przesłuchaniu, a nawet przesłuchać dziecko, jeżeli np. sędzia nie jest w stanie zapanować nad małoletnim. Po zakończonym przesłuchaniu biegły ma obowiązek przedstawić sądowi ustnie lub pisemnie opinię w zakreślonym przez sąd wymiarze wraz z odpowiedziami na zadane przez sąd pytania wraz z krótkim uzasadnieniem. W swojej opinii biegły psycholog powinien odnieść się do osobowości świadka, stopnia rozwoju umysłowego oraz posiadanej przez małoletniego zdolności postrzegania. Opinia nie zawiera treści zeznań złożonych przez małoletniego, lecz odnosi się do skutków w wymiarze psychicznym wynikające z doświadczenia go przestępstwem oraz ewentualnie wynikające z nich przeciwwskazania dla ponownego składania zeznań przez biegły powinien zaprezentować osobowość świadka. ------------------------ Agnieszka Juszczyk-Mirek - psycholog kliniczny, certyfikowany psychoterapeuta systemowy, psychoterapeuta CBT, certyfikowany interwent kryzysowy Polskiego Towarzystwa Interwencji Kryzysowej, superwizor i trener Polskiego Towarzystwa Interwencji Kryzysowej. Prowadzi psychoterapię indywidualną (w podejściu systemowym, oraz poznawczo-behawioralnym), grupową, terapię rodzin i par, zajęcia psychoedukacyjne i szkolenia. Pracuje z pacjentami i ich rodzinami z zaburzeniami psychotycznymi, zaburzeniami odżywiania, zaburzeniami psychosomatycznymi. Specjalizuje się w terapii zaburzeń lękowych, depresyjnych, psychotycznych, psychoterapii zaburzeń seksualnych, zaburzeń ASD i PTSD. Jest biegłym sądowy w zakresie psychologii klinicznej dzieci i dorosłych oraz seksuologii. Ukończyła psychologię na Uniwersytecie Wrocławskim oraz studia podyplomowe w zakresie Seksuologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, oraz w Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie .W zakresie umiejętności psychoterapeutycznych kształciła się także w Szkole Terapeutycznej Psychoterapia Systemowa Indywidualna i Rodzinna WTTS (kurs podstawowy i kurs zaawansowany), Terapia Rodzin - Polski Instytut Ericksonowski, Terapia Małżeństw i Par - Polski Instytut Ericksonowski, Centrum Terapii Poznawczo-Behawioralnej w Warszawie, Studium metod pracy z ofiarami przemocy seksualnej, ich rodzinami i opiekunami - Fundacja Dzieci Niczyje, Studium Opiniowania Psychologiczno-Sądowego - Fundacja Dzieci Niczyje, Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego w Warszawie. Pacjentów przyjmuje w Dolnośląskim Centrum Psychoterapii we Wrocławiu przy ul. Dyrekcyjnej 37/47. Rodzina uznana jest za najbardziej istotne środowisko wychowawcze i socjalizacyjne, zapewniające dziecku nie tylko zabezpieczenie potrzeb egzystencjalnych, ale również rozwój fizyczny, społeczny i emocjonalny. Dysfunkcyjny system rodzinny, często jest źródłem doznawania przez nastolatka trudnych emocji, stanowi podłoże frustracji, lęków i napięć (Michałowska, 2012). Pogłębiona diagnoza środowiska rodzinnego nieletniego jest pierwszym krokiem do wypracowania skutecznych metod oddziaływania na nastoletnich sprawców przestępstw. Środowisko rodzinne może przyczyniać się do rozwoju zachowań przestępczych u nastolatków w sposób bezpośredni, czyli poprzez własne oddziaływanie demoralizujące, uniemożliwiając prawidłowy proces socjalizacji, oraz pośrednio, kiedy nastolatek nie znajduje w rodzinie oparcia i zainteresowania, poszukuje kontaktów rówieśniczych, które nie są kontrolowane, wchodzi w grupy, które niekorzystnie wpływają na jego Obszary funkcjonowania rodziny W obszarze badań rodziny i jej roli socjalizacyjnej eksponuje się dwa główne jej obszary funkcjonowania, w obrębie których występuje uniwersalny zbiór uwarunkowań rozwojowo-wychowawczych sprzyjających bądź szkodzących prawidłowemu kształtowaniu osobowości dziecka. Są to: warunki materialno-bytowe egzystencji dziecka (źródło zaspokojenia potrzeb biologicznych, tj. odżywiania, ubioru, zabezpieczenia zdrowia, podstawy materialne dla oddziaływań wychowawczych dotyczące zakupu sprzętu do zabawy, rekreacji i edukacji), treść i style interakcji psychologiczno-pedagogicznych odpowiedzialnych za rozwój dziecka (źródło zaspokajania i rozwoju potrzeb psychicznych, tj. osobisty kontakt z dzieckiem, sieć bodźców dostarczanych dziecku przez członków rodziny) (Stanik, 2013). Już w pierwszych miesiącach życia dziecka wytwarzają się u niego związki (odruchy) warunkowe między nim, a powtarzanymi zachowaniami członków rodziny. Gdy zachowania te są prawidłowe z psychologicznego punktu widzenia, dziecko rozwija się emocjonalnie normalnie. Natomiast gdy zachowania te są wadliwe, drażliwe bądź bolesne dla dziecka, utrwalają się u niego reakcje lękowe, które w dalszym ciągu przeradzają się w syndrom lękliwości jako rys osobowości. W kolejnych fazach rozwojowych interakcje w rodzinie stają się stymulatorami rozwoju języka u dziecka, stanowią wzorzec zachowań, a także wyznaczają granice dla zachowań niepożądanych (Stanik, 2013). Opiniodawcze Zespoły Sądowych Specjalistów zajmują się diagnostyką i sporządzaniem opinii w sprawach nieletnich. Ośrodki te pełnią w Polsce funkcję pomocniczą wymiaru sprawiedliwości. Proces diagnostyczny oraz sporządzana na jego podstawie opinia ma istotne znaczenie w sprawach sądowych nieletnich z uwagi na zakreślenie przez specjalistów kierunków oddziaływań, których wdrożenie ma wpływ na konkretnego nieletniego. Praktyka własna w dziedzinie opiniodawstwa sądowego w obszarze problematyki nieletnich wskazuje, iż większość sprawców przestępstw wywodzi się z rodzin, w których obowiązywały przestępcze wzory zachowań, zachowania agresywne członków rodziny, porzucenie rodziny przez jednego z rodziców, brak pozytywnych wzorców funkcjonowania (w obszarze pracy, realizacji ról społecznych). Należy jednak pamiętać, że społeczne przystosowanie nastolatka, rodzaj i zakres jego uspołecznienia oraz stopień i funkcja społeczna jego samodzielności są nie tylko efektem wychowania i wpływu środowiska rodzinnego. Zależą również od procesów psychobiologicznych rozwoju człowieka, wpływu otoczenia ( środowisko lokalne, sąsiedzkie, rówieśnicze, szkolne), w którym tkwi dziecko i które wyznaczają zakres rozwojowych możliwości oraz procesu socjalizacji. Diagnoza problematyki nastoletnich sprawców przestępstw Opiniodawcze Zespoły Sądowych Specjalistów (OZSS) zajmują się diagnostyką i sporządzaniem opinii w sprawach nieletnich. Ośrodki te pełnią w Polsce funkcję pomocniczą wymiaru sprawiedliwości. Proces diagnostyczny oraz sporządzana na jego podstawie opinia ma istotne znaczenie w sprawach sądowych nieletnich z uwagi na zakreślenie przez specjalistów (psycholog, pedagog, psychiatra) kierunków oddziaływań, których wdrożenie ma wpływ na konkretnego nieletniego. Proces diagnostyczny składa się z trzech etapów: analizy akt sądowych sprawy i przygotowania do badania (dostosowanie lokalu, dobór stosownych metod, wezwanie uczestników badania), wykonanie badania właściwego (nawiązanie kontaktu z osobami badanymi – nieletnim i jego rodzicami lub innymi opiekunami, zastosowanie wybranych metod badawczych), opracowanie zebranego materiału (analizy i interpretacji wyników badania, integracji danych, konsultacji w zespole, sformułowania opinii na piśmie). Wydana opinia ma formę studium przypadku złożonego z następujących elementów: wywiadu środowiskowego (obszernego i wnikliwego), wyników przeprowadzonych badań psychologicznych (w obszarze intelektu, cech osobowości, charakterystyki relacji rodzinnych, środowiska nieletniego), wyników badań pedagogicznych (charakterystyki środowiska wychowawczego – stosowanych metod wychowawczych, kompetencji rodzicielskich, przejawów demoralizacji nieletniego), wyników konsultacji psychiatrycznej nieletniego. Wymiar sprawiedliwości oczekuje od psychologa (i pozostałych specjalistów wchodzących w skład zespołu badającego) udzielenia odpowiedzi na postawione w tezie dowodowej sądu pytania, przed sądem zaś wnikliwą analizę sporządzonej opinii oraz jej efektywne wykorzystanie na etapie orzekania o dalszych losach nieletniego (Włodarczyk-Madejska, 2017). Czyny nieletnich sprawców przestępstw Lekceważenie norm prawnych, bez względu na to czy przybiera postać przestępstwa, czy wykroczenia, stanowi przejaw demoralizacji i winno spotkać się ze zdecydowaną reakcją ze strony społeczeństwa i organów ścigania. Powzięte działania wobec nieletniego powinny skutkować powrotem nastolatka do właściwych postaw i zachowań. W wyniku prowadzonej pracy badawczej obejmującej nieletnich należy dokonać oceny poziomu demoralizacji nastolatka. W myśl ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich z dnia 26 października 1982 r. demoralizacja oznacza stan lub proces charakteryzujący postawy i zachowania nieletniego w stosunku do obowiązujących w społeczeństwie podstawowych norm i zasad postępowania (Stanik, 2013). Przykładowy katalog okoliczności i zachowań świadczących o demoralizacji nastolatka zawiera: wagary, zaniedbywanie nauki szkolnej, ucieczki z domu, picie alkoholu, używanie środków odurzających, włóczęgostwo, udział w grupach przestępczych, naruszenie zasad współżycia społecznego, popełnianie czynów zabronionych. Po dokonaniu całościowej analizy dostępnego materiału dowodowego, w tym informacji zawartych w opinii specjalistycznej, sąd może zastosować wobec nieletniego grupę środków (art. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich): środki przewidziane w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, środki leczniczo-wychowawcze (np.: umieszczenie w młodzieżowym ośrodku socjoterapii, ośrodku wychowawczym lub domu pomocy społecznej), środki poprawcze (umieszczenie w zakładzie poprawczym), środki wychowawcze (np. upomnienie, nadzór rodziców lub opiekunów prawnych, nadzór kuratora, skierowanie nieletniego do placówki, która przejmuje część obowiązków wychowawczych od rodziców, jak np. ośrodek szkolno-wychowawczy). Studium przypadku Nieletni Igor, lat 15, obecnie wychowanek Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii. Skierowany na badania specjalistyczne sądowe, dopuścił się znieważenia nauczyciela, wszczynał bójki wśród rówieśników, zastraszał rówieśników, eksperymentował z używkami (alkohol i marihuana). W wyniku badań i analizy całości materiału w sprawie ustalono, że nieletni wywodzi się z rodziny pełnej, w chwili obecnej nienoszącej jawnych oznak patologii społecznej, ale dysfunkcyjnej wychowawczo. Ma młodszego o trzy lata brata, rodzice tworzą konkubinat; rodzina zajmuje mieszkanie socjalne, mieszka wraz z dorosłym bratem ojca, trzeźwym alkoholikiem, w przeszłości wszczynającym awantury domowe. Sytuacja finansowa rodziny jest mało stabilna – matka trudni się pracami dorywczymi, ojciec prowadzi własną działalność okresowo zawieszaną, w przeszłości trudnił się hazardem, ma długi, karany sądownie za przestępstwa przeciwko mieniu i czyny chuligańskie, kilka lat był osadzony w zakładzie karnym. Nieletni pochodzi z ciąży o prawidłowym przebiegu. Dane anamnestyczne nie wskazują na czynniki obciążające przebieg rozwoju psychomotorycznego dziecka, nie chorował poważnie, nie był hospitalizowany. Rodzice prezentują niepożądane postawy wychowawcze – mocno ochraniające, bagatelizujące i pomniejszające problemy syna (od I klasy szkoły podstawowej miał problemy z zachowaniem i dostosowaniem się do zasad panujących w klasie i wśród rówieśników). Rodzice w procesie wychowawczym nie koncentrowali się na wdrożeniu obowiązków, nie stawiali dziecku granic i zasad, w efekcie chłopiec ma dwuletnie opóźnienie szkolne. Przyczyn pogłębiających się problemów u Igora (tj. wagarów, aroganckiego i wulgarnego zachowania na terenie szkoły, łamania regulaminu szkoły poprzez wszczynanie bójek, znieważenie nauczyciela) upatrywali w prowokacyjnych zachowaniach uczniów i niesprawiedliwych postawach nauczycieli wobec syna. Ponadto rodzice prezentowali postawę roszczeniową wobec instytucji (szkoły, kurateli sądowej) i mało krytyczną wobec siebie i syna, czym wzmacniali poczucie bezkarności Igora. Obecnie bierni i bezradni wobec jego problemów. Szkoła złożyła zawiadomienie do sądu rodzinnego, w trybie pilnym nieletni został skierowany do Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego, w toku trwało postępowanie o demoralizację. W trakcie postępowania sądowego, w wyniku badań specjalistycznych stwierdzono u nieletniego zaburzenia zachowania i emocji (ryzyko rozwoju zaburzeń osobowości w kierunku osobowości narcystycznej), poziom demoralizacji nieletniego oceniono jako początkowy z tendencją do pogłębiania. Dysfunkcyjne środowisko wychowawcze, w tym niskie umiejętności wychowawcze rodziców, wskazano jako jedną z głównych przyczyn problemów wychowawczych dziecka. Zalecono w opinii specjalistycznej wdrożenie dwutorowych działań, tj. ukierunkowanych na podniesienie kompetencji wychowawczych rodziców i pedagogizację oraz objęcie nieletniego oddziaływaniami socjoterapeutycznymi. Studium przypadku Nieletni Alan, lat 17, obecnie wychowanek Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego. Skierowany na badania specjalistyczne, bo dopuścił się kradzieży, licznych pobić ( jako pseudokibic), stosował używki, wagarował, znieważył nauczyciela. W wyniku badań i analizy całości materiału w sprawie ustalono, że nieletni wywodzi się z rodziny rozbitej, rodzice rozwiedli się, gdy chłopiec miał 10 lat, pozostał pod opieką matki wraz z czwórką starszych, pełnoletnich braci. Wśród przyczyn rozpadu małżeństwa rodziców stwierdzono nadużywanie alkoholu przez ojca, co wpływało niekorzystnie na sytuację finansową rodziny (miał problemy z utrzymaniem pracy z powodu nadużywania alkoholu), jak i na atmosferę domową (ojciec pod wpływem alkoholu wszczynał awantury, kłótnie, nie dokładał się do budżetu domowego, stos... Kup prenumeratę Premium, aby otrzymać dostęp do dalszej części artykułu oraz 254 pozostałych tekstów. To tylko 39 zł miesięcznie. Jak długo trzeba czekać na wizytę do Pulmonologa Dziecięcego w Białymstoku? Przedstawiamy listę ośrodków, gdzie dostaniesz się do lekarza najszybciej na NFZ w pobliżu swojego miejsca zamieszkania. Sprawdź proponowane przez nas miejsca, by nie czekać na wizytę do Pulmonologa Dziecięcego zbyt długo. Gdzie w Białymstoku dostaniesz się do Pulmonologa Dziecięcego najszybciej?Kolejki na NFZ do Pulmonologa Dziecięcego w Białymstoku - stan na Nasze dane pobieramy z Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ), które dostarczane są przez przychodnie. Może zdarzyć się tak, że informacje przekazywane przez placówki są nieaktualne. Jeśli widzisz, że dane mogą być nieaktualne, zwróć się z tym do danej DZIECIĘCY Białystok: kolejki NFZ i terminy leczeniaNa wizytę trzeba poczekać 76 Dziecięcy Szpital Kliniczny Im. L. Zamenhofa W Białymstoku (Poradnia Pulmonologiczna)Adres: Waszyngtona 17, Białystok Najbliższy termin możliwej wizyty: (NFZ posiada najnowsze dane z dnia Liczba osób w kolejce: 86 Telefon: +48 85 745 05 85W czym specjalizuje się pulmonolog dziecięcy?Zadaniem pulmonologa dziecięcego jest diagnostyka i leczenie całego układu oddechowego dzieci do 18 lat. Pulmonolog dziecięcy może zlecić badania, które pomogą mu poznać przyczynę określonego stanu zdrowia dziecka: spirometrię testy skórne badanie surowicy krwi w kierunku pomiaru poziomu przeciwciał swoistych bronchoskopię testy wziewne prowokacyjne Pulmonolog dziecięcy specjalizuje się w następujących chorobach:zapalenie oskrzeli, czyli stan zapalny tkanki pokrywającej oskrzela, który ma charakter wirusowy mukowiscydoza, czyli choroba genetyczna wrodzona, która może doprowadzić do niszczenia układu pokarmowego i płuc pylica płuc, która może przyczynić się do postępującej rozedmy płuc oraz towarzyszy jej zapalenie oskrzeli nowotwory astma oskrzelowa, czyli napady kaszlu, duszności i ucisk w klatce piersiowej, które są nawracającymi objawami gruźlica, czyli zakaźna choroba, która jest wywoływana przez prątka gruźlicy zapalenie płuc, czyli wirusowa lub bakteryjna infekcja, która wywołuje stan zapalny Kiedy zabrać dziecko do pulmonologa dziecięcego?Do pulmonologa dziecięcego można udać się prywatnie lub otrzymać skierowanie od lekarza rodzinnego, kiedy widoczne są określone objawy. Dobrze jest zabrać dziecko do pulmonologa dziecięcego, kiedy: niemowlę oddycha przez usta, a nie przez nos dziecko ma infekcje i kaszel, które trwają długo i często się powtarzają u dziecka w drogach oddechowych znajduje się ciało obce noworodek ma stwierdzoną wadę wrodzoną lub chorobę genetyczną, która jest związana z układem oddechowym dziecko prawdopodobnie może mieć alergię dziecko ma alergię, która objawia się w układzie oddechowym Uzupełnij domową apteczkęMateriały promocyjne partnera Raporty Fundacji Watch Health Care, która regularnie kontroluje kolejki do lekarzy, pokazują, że na wizytę u specjalisty w naszym kraju trzeba poczekać średnio aż cztery miesiące. Jak długo trzeba czekać na termin do Pulmonologa Dziecięcego w Białymstoku? Sprawdź w naszym serwisie, gdzie dostaniesz się do Pulmonologa Dziecięcego najszybciej i na NFZ.